Van een positieve ervaring leer je meer dan een negatieve #oplossingsgericht
Op 7 januari 2021 postte ik op Linkedin een foto die ik maakte van mijn gezin tijdens de online lessen. Ik schreef dat het bij ons thuis een gezellige boel is tijdens de lockdown. En dat meen ik oprecht. Het geheim? Oplossingsgericht!
Ik blijf namelijk mooie dingen zien. Een stukje geschiedenis. Mijn oudste en stoere dochter heeft moeite met lezen. Op de kleuterschool is er niks aan de hand. Het is ons eerste kind, daarnaast weet ik niet wat ‘normaal’ is als het om schoolzaken gaat. Ieder kind heeft andere talenten is mijn overtuiging, ik besteed er weinig aandacht aan. Pas als ze naar groep 3 gaat, merken we dat ze lezen echt lastig vindt en dat ze het ook ontwijkt. Ze is slim en omzeilt dit onderdeel heel tactisch. Haar juf is scherp en geeft aan dat ze wellicht dyslectisch is. ‘Ach,’ denk ik nog, ‘mijn taal is ook niet geweldig en de andere vakken gaan haar erg goed af, prima!’
In groep 4 wordt het voor haar echt lastig, er moet meer gelezen worden, ook hardop in de klas. Dat vindt ze niet tof. Niet zomaar spannend maar echt niet oké. We laten haar testen. Ze heeft EED: ernstig enkelvoudige dyslexie. Wij duiken hier vol goede moed in. Elke dag oefenen we braaf met lezen. We maken echt tijd voor haar vrij en maken het ook leuk want elke dag verplicht woordjes oefenen en letters flitsen is niet niks!
Met regelmaat raakt mijn meestal rustige dochter toch gefrustreerd en schreeuwt ze: ‘Ik kan het toch niet!’ Na dit éénjarige jaar durende traject onderzoek ik zelf wat er aan de hand kan zijn. Bij wijze van spelletje vraag ik aan haar tijdens het lezen om eerst alleen met links en dan met rechts te lezen. Met links leest ze bijna foutloos en op tempo. Met rechts schiet de kramp erin. Mijn mond valt open van verbazing!
Via via komen we bij iemand terecht die na wat onderzoekjes laat zien dat ze extreem-links is maar wel rechts-breinig. Plus dat haar rechteroog zonder dat het opvalt een eigen ‘willetje’ erop nahoudt, vooral op leesafstand. In een heel ander traject, gaat ze nu ineens met sprongen met vooruit.Wat me opviel tijdens dit proces, dat ze begrip krijgt voor zichzelf. Mijn dochter voelt zich eindelijk begrepen, ze ziet de wereld anders. Zij wist niet dat wij leren lezen makkelijk vinden. Ze zegt opeens: ‘Ik ben dus helemaal niet dom.’ Wij hebben dat nog nooit tegen haar gezegd, maar zij heeft zich blijkbaar wel zo gevoeld. We constateren dat ze nog grotere vorderingen maakt, als wij haar vragen waar het nog wel goed ging, wanneer ze zich nog wel goed voelde. Vragen die helpen als ze in de frustratie schiet op het moment dat ze een leer/leesprobleem ervaart.
Frustratie ontstaat als je iets moet doen dat (nog) niet lukt. Een beetje frustratie kan zorgen voor wat extra motivatie en leren. Als de frustratie de overhand neemt, wordt het een negatieve drijfveer. ‘Ik kan het toch niet’, ‘Dan ben ik er maar vanaf’ etc. Dan leer je lessen die je later liever vergeet.
Ik ben ervan overtuigd dat je vanuit positieve gevoelens lessen kunt leren. Lessen die je meeneemt en wilt onthouden. Een Oplossingsgerichte mind-set doet precies dat. Voor mij en mijn dochter. Voor je kind en voor jezelf als ouder. En juist nu in de lockdown bij de onlinelessen, voor mij als papa en dochter.
Met oplossingsgerichte technieken, communiceer je makkelijker, lichter en leuker! #oplossingsgericht
“Dus tja als je dan je dochter met een leesuitdaging haar jongere zusje ziet helpen bij het lezen. Dan is dat gewoon mooi en had ik niet willen missen.”